De consument is slechts verplicht om de juiste en volledige informatie te verstrekken die de kredietgever of de kredietbemiddelaar noodzakelijk achtten, en tot niets meer, terwijl aan de kredietgever (en de kredietbemiddelaar) een ondervragingsplicht wordt opgelegd. De medewerkingsplicht van de consument gaat echter niet zover dat hij spontaan ongevraagde informatie over zijn financiële toestand moet meedelen.
Niettegenstaande de niet correcte raadpleging van de gegevenscentrale van de N.B.B. en de gebrekkige informatie vanwege de kredietbemiddelaar, heeft de kredietgever geen verder onderzoek uitgevoerd of andere gegevens verzameld om de terugbetalingsmogelijkheden van verweerders adequaat te kunnen beoordelen.
Artikel 15 CKW laat nochtans, door het gebruik van de woorden «onder meer», duidelijk uitschijnen dat de raadpleging en de informatie die bedoeld zijn in de artikelen 10 en 71 CKW, niet altijd kunnen volstaan.
Het door de verweerders (of de kredietbemiddelaar?) opgegeven doel van de lening, namelijk het afwerken van hun woning, is zo ruim en vaag dat het bij eiseres argwaan had moeten wekken en minstens tot een summier onderzoek aanleiding had moeten geven. Dan zou vlug de ware toedracht aan het licht zijn gekomen.
Een onvolledig nazicht van de kredietwaardigheid door de makelaar ontslaat de kredietgever niet van zijn verantwoordelijkheid.
C.V. A. t/ Van K.-T.
...
2. Door bemiddeling van de B.V.B.A. M., kredietmakelaar, stond eiseres bij kredietovereenkomst (contract nr. 92976.2) van 18 mei 1994 aan verweerders een lening op afbetaling toe voor een nominaal bedrag van 301 000 BEF, met een jaarlijks kostenpercentage van 19,50, terugbetaalbaar in 48 maandtermijnen van 8 833 BEF vanaf 17 juni 1994.
Annick De Boeck, De kredietwaardigheidsbeoordeling door de kredietgever na tussenkomst van een kredietbemiddelaar