Camerabewaking en belaging

Plaats van uitspraak: Gent

Instantie: Hof van beroep

Datum van de uitspraak:

zat, 25/03/2017

A.R.:

2015/NT/185

De beklaagden worden beiden vervolgd voor het belagen van de burgerlijke partijen, het heimelijk gebruik van een bewakingscamera en het niet verstrekken van informatie aan betrokkene(n) aangaande de verwerking van persoonsgegevens.

De klacht met burgerlijke partijstelling kadert in een reeds geruime tijd aanslepend burenconflict. De oprit van de beklaagden die leidt naar de garage, is belast met een erfdienstbaarheid waardoor hun buren, de burgerlijke partijen, dezelfde oprit mogen gebruiken om naar hun garage te rijden en hun voordeur te bereiken. Voor alle partijen vormt deze oprit, eigendom van de beklaagden, de enige mogelijke toegangsweg. Op 4 november 2013 plaatsten de beklaagden drie camera's: een camera die filmt in de garage van de beklaagden, een camera die de grond van de beklaagden voor hun garage filmt en een camera die de gedeelde oprit filmt.

Bij arrest van 15 februari 2013 van het hof van beroep van Gent werd de eerste beklaagde veroordeeld voor belaging, het heimelijk gebruik van bewakingscamera's en het verzuimen informatie te verstrekken aan de betrokkenen op het moment dat persoonsgegevens bij hem werden verkregen. De camera's registreren enkel bij beweging.

De beklaagden voeren aan dat de nu vervolgde feiten niet strafbaar zouden zijn omdat ze deze maal voor het plaatsen van de camera's alle wettelijke voorschriften van de wet van 21 maart 2007 tot regeling van de plaatsing en het gebruik van bewakingscamera's hebben nageleefd.

Het misdrijf belaging veronderstelt in beginsel geen inbreuk op een andere wet. Het naleven van de wettelijke verplichtingen voor het plaatsen van bewakingscamera's sluit niet noodzakelijk uit dat de beklaagden zich door het plaatsen van een of meerdere camera's schuldig maken aan het belagen van de burgerlijke partijen.

Om als een ernstige verstoring van de rust te worden aangemerkt in de zin van artikel 442bis Strafwetboek dient de zonder redelijke verantwoording aan de klager(s) berokkende verstoring objectief als een ernstige verstoring te worden beschouwd.

Uit de vaststellingen van de politie volgt dat inzake de aangevoerde verstoring van rust doordat de camera's de eigendom van de burgerlijke partijen zouden filmen, alvast nooit beelden van hun voordeur genomen worden. Bovendien is de garage van de burgerlijke partijen op de beelden onzichtbaar gemaakt en wordt het beeld enkel geactiveerd bij beweging, zodat er niet permanent beelden genomen worden.

De burgerlijke partijen kaderen de verstoring van hun rust algemeen in de onmin tussen hen en de beklaagden als buren, doch concretiseren nergens op welke wijze en in welke mate hun rust ernstig verstoord werd door de camera's die, volgens hen, in november 2013 werden geplaatst. De door de burgerlijke partijen bij hun klachtbevestiging aangevoerde verstoring van hun rust steunt op elementen die wat betreft het zicht op de voordeur feitelijke grondslag missen. Het hof stelt vast dat de subjectieve ernstige verstoring van de rust door aangevoerde feiten verder, wat betreft het zicht op de garage en de oprit, niet eens is geconcretiseerd maar enkel gesitueerd wordt in de context van de burenruzie. Uit de verklaring van de burgerlijke partijen volgt dat het feit van de plaatsing op zich als storend wordt ervaren.

Het is niet aangetoond dat de aangevoerde feiten objectief de rust van de burgerlijke partijen ernstig verstoren: de ernst van de verstoring mag immers niet afgewogen worden tegen de subjectieve ervaring van de burgerlijke partijen, maar tegen de gevolgen die deze feiten, in de algemene opinie, kunnen hebben voor de bevolking of het betrokken sociaal milieu.

Dat er onmin of zelfs een vete bestaat tussen buren, brengt niet mee dat de ene of de andere buur het recht wordt ontzegd op wettelijke wijze een camera te plaatsen, noch brengt de plaatsing van een camera in die omstandigheden noodzakelijk mee dat er sprake is van ernstige verstoring van de rust van de andere buur.

Publicatie

tijdschrift:

juridat

In bibliotheek?:

Dit item is beschikbaar in de bibliotheek van advocatenkantoor Elfri De Neve

Arrest
...

In de zaak van het Openbaar Ministerie en van

1. nr. T

- eerste burgerlijke partij -

2. nr. B

- tweede burgerlijke partij -

tegen

1. nr. C

- eerste beklaagde -

2. nr. V

- tweede beklaagde -

verdacht van:

Te Poperinge in de periode van 4 november 2013 tot en met 5 december 2013:

De eerste en de tweede:

Noot:

Filip Van Volsem, Nogmaals over het materieel bestanddeel van het misdrijf belaging, RABG, 2011/8, 596

Wetgeving:

• Parl.St. Kamer 1996-97, nr. 1046/4, 1 en nr. 1046/8, 8;
• Parl.St. Kamer 1996-97, nr. 1046/8,
• Parl.St. Kamer 1996-97, nr. 1046/1, 1;
• Parl.St. Kamer 1996-97, nr. 1046/1, 2.
• Parl.St. Kamer 1996-97, nr. 1046/3, 1
• Parl.St. Kamer 1996-97, nr nr. 1046/5, 1.
• Parl.St. Kamer 1996-97, nr. 1046/6, 2.
• Parl.St. Kamer 1996-97, nr. 1046/8, 2.
• Parl.St. Kamer 1996-97, nr. 1046/8, 3.
• Parl.St. Kamer 1996-97, nr. 1046/8, 5.
• Parl.St. Kamer 1996-97, nr. 1046/8, 6.
• Art. 114 § 8, 2° van de wet van 21 maart 1991 betreffende de hervorming van sommige economische overheidsbedrijven bestrafte met een geldboete van 500 tot 50.000 EUR en of gevangenisstraf van één tot vier jaar het misbruik maken van een telecommunicatiemiddel met het oogmerk om overlast te veroorzaken aan een andere persoon. Die bepaling werd opgeheven door art. 155, 4° van de wet van 13 juni 2005 betreffende de elektronische communicatie en belaging via telecommunicatie werd strafbaar gesteld met art. 145 § 3, 2° van deze wet en dit met behoud van deze straffen. Na het arrest van het Grondwettelijk Hof nr. 55/2007 van 28 maart 2007 heeft de wetgever art. 145 § 3, 2° van de wet van 13 juni 2005 opgeheven en werd de belaging via telecommunicatie strafbaar gesteld door art. 145 § 3bis van die wet met vergelijkbare straffen als die voorzien in art. 442bis Strafwetboek (P. DE HERT, J. MILLEN en A. GROENEN, “Het delict belaging in wetgeving en rechtspraak”, o.c., 7-8).
• Art. 119 van het Sociaal Strafwetboek bepaalt dat een inbreuk op het verbod van pesterijen op het werk wordt bestraft met een sanctie van de vierde categorie, nl. een gevangenisstraf van 6 maanden tot 3 jaar en of een geldboete van 600 tot 6.000 EUR.

Rechtsleer

• DE HERT, J. MILLEN en A. GROENEN, “Het delict belaging in wetgeving en rechtspraak”, o.c.). Bijna tot redelijke proporties gebracht”, T.Strafr. 2008, 4

• A. GROENEN, G. VERVAEKE en F. HUTSEBAUT, “Stalking: strafrechtelijke en criminologische aspecten”, Recht in beweging. 14 de VRG-Alumnidag 2007, Antwerpen, Maklu 2007, 453

• ; F. DHONT, “Belaging”, Comm.Straf., p. 9, nr. 12;

• C. MEUNIER, “La répression du harcèlement”, RDPC 1999, 739 44.

• F. DHONT, “Belaging”, Comm.Straf., p. 5, nr. 7;

• L. STEVENS, “Stalking strafbaar. Commentaar bij • de wet van 30 oktober 1998 tot invoeging van een artikel 422bis in het Strafwetboek houdende de strafbaarstelling van belaging”, RW 1998-99, 1378, nr. 15

• Juristenkrant, 2007/147, 18 april 2007, 8 (hierna P. VAN WALLEGHEM, “Cassatie verduidelijkt het begrip belaging”, o.c.).

• L. ARNOU, “Parkeren van auto kan ook stalking zijn”, Juristenkrant,2002/56, 23 oktober 2002, 1.

• VAN DER KELEN en S. DE DECKER, RW 2006-07, 1434; GwH nr. 76/2009, 5 mei 2009, B.6.1.

• A. DE NAUW, Inleiding tot het bijzonder strafrecht, Mechelen, Kluwer, 2010, nr. 340, p. 265

• E. BREWAEYS, “De wetgever belaagt de belagers”, AJT 1998-99, 849.

• A. DE NAUW, Inleiding tot het bijzonder strafrecht, nr. 340, p. 265.

• A. MISONNE, “Harcèlement punissable? Consultez le dictionnaire!” (noot onder Cass. 21 februari 2007), JT 2007, 263

• A. MASSET, “Chronique de jurisprudence de droit pénal (avril 2005-avril 2008)”, Act.dr.fam. 2008, 115. 455 en 460.

• J. JACQMAIN, noot onder Corr. Marche-en-Famenne 18 april 2001, Soc.Kron. 2003, 104.

• E. Brewaeys (“De wetgever belaagt de belagers”, AJT 1998-99, 849

• L. HUYBRECHTS, noot onder Antwerpen 5 november 2008, NC 2010, 136.

• S. VANDROMME, “Rechtspersoon stalken hoeft niet strafbaar te zijn”, Juristenkrant, 2007/150, 30 mei 2007, 4.

• F. DHONT, “Belaging”, Comm.Straf., p. 12, nr. 22;

• E. BREWAEYS, “De wetgever belaagt de belagers”, AJT 1998-99, 849; F. DHONT, “Belaging”, Comm.Straf., p. 13, nr. 23.

• E. BREWAEYS, “De wetgever belaagt de belagers”, AJT 1998-99, 849.

• N. BANNEUX en L. KERZMANN, “Le mal nommé ‘harcèlement téléphonique’: chronique des tribulations législatives d’une infraction moderne”, RDTI 2009, 29-45;

• A. VANDEPLAS, “Misbruik van telecommunicatiemiddelen”, Comm.Straf. 104.

• C. MEUNIER, “Telefonische belaging”, Postal Memoralis.

• M. DE RUE, “Le harcèlement”, o.c., 743-744; F. DHONT, “Belaging”, Comm.Straf., p. 16-17, nr. 34; K.

• ROSIER, “Le spamming politique: affaire de harcèlement, de prospection et de traitement de données à caractère personnel?” (noot onder Brussel 17 maart 2010), Dr.pén.entr. 2010, 324-325, nr. 7;

• M. VANDEVELDE, “Belaging via telecommunicatie te zwaar bestraft”, Juristenkrant, 2007/148, 2 mei 2007, 20.

• J. CORDIER, “La loi du 11 juin 20002 relative à la protection contre la violence et le harcèlement moral ou sexuel au travail”, JTT 2002, 381 e.v.;

• J. CORDIER, “La loi du 11 juin 20002 relative à la protection contre la violence et le harcèlement moral ou sexuel au travail” in J. CLESSE en M. DUMONT (eds.), Questions de droit social, CUP, 2002, Luik, Edition Formation Pemanente CUP, 2002, 355 e.v.;

• J. CORDIER en P. BRASSEUR, “La charge psychosociale au travail: le point sur la réforme de 2007”, Soc.Kron. 2008, 701 e.v.;

• J.CORDIER en P. BRASSEUR, Le bien-être psychosocial au travail: harcèlement moral, harcèlement sexuel, violence, stress, conflits…, Waterloo, Kluwer, 2009, 33 e.v.;

• EYSKENS, “De moeilijke positie van de pestwet in het administratief contentieux” (noot onder RvS 16 maart 2005, nr. 142.215), T.Gem. 2007, 217;

• I. VERHELST, “De nieuwe pestwet legt de nadruk op preventie”, Or. 2007, 204 e.v.