De rechter kan niet de verplichting opleggen dat een partij moet bewijzen of geloofwaardig te maken dat hij alleen Frans (Nederlands/Duits) kent of zich gemakkelijker in die taal kan uitdrukken. De rechter mag evenmin niet wettig oordelen een partij ten onrechte aanvoert dat hij alleen Frans (Nederlands/Duits) kent of zich gemakkelijker in die taal uitdrukt.
Op grond van artikel 23, vierde lid, Taalwet Gerechtszaken kan de rechter, indien de aanvrager alleen Frans kent of zich gemakkelijker in die taal uitdrukt, wegens omstandigheden van de zaak beslissen niet in te gaan op de aanvraag. De rechter mag het verzoek afwijzen indien er objectiveerbare omstandigheden zijn eigen aan de zaak die maken dat het aangewezen is dat hijzelf de zaak beoordeelt.
De rechter oordeelt onaantastbaar in feite of er objectiveerbare omstandig-heden eigen aan de zaak zijn die een goede rechtsbedeling kunnen begunstigen of bemoeilijken.
De taalkeuze in strafzaken is verbonden met de uitoefening van het recht van verdediging en een verzoek tot taalwijziging kan enkel afgewezen op grond van objectiveerbare omstandigheden die eigen zijn aan de zaak.
Nr. P.17.0034.N
A Z,
beklaagde,
eiser,
I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF
Het cassatieberoep is gericht tegen het vonnis in hoger beroep van de correctionele rechtbank Oost-Vlaanderen, afdeling Dendermonde, van 6 december 2016.
II. BESLISSING VAN HET HOF
Beoordeling
Ontvankelijkheid van het cassatieberoep
1. Het vonnis stelt vast dat de strafvordering voor de telastleggingen B en C door verjaring is vervallen.
Zie ook: Cass. 9 juni 2006, R.W. 2007-08, 1245.