Katvangen is de modus operandi (de werkwijze) ondermeer gebruikt bij misbruik van vertrouwen, oplichting, valsheid in geschrifte, organisatie onvermogen, waarbij personen (katvangers) worden ingeschakeld ter afscherming van misdadigers die aldus buiten schot van justitie willen blijven. De katvanger stelt de misdadige handelingen in eigen naam maar voor rekening van zijn criminele opdrachtgever. Katvangers openen op hun naam bankrekeningen, halen geld af om het te brengen naar misdadigers, witwassers, oplichters, fraudeurs. Zij kunnen ook gebruikt worden om vennootschappen op hun naam op te richten die dan misbruikt worden door hun opdrachtgevers.
De katvanger ontvangt een maandelijkse vergoeding tussen de 500 en de 2.500 euro, mits deze geen vragen stelt en de opdrachten uitvoert. De katvanger beseft niet dat hij of zij niet alleen het risico loopt om (alleen) strafrechtelijk voor de feiten op te draaien, maar vermoedelijk ooit geconfronteerd zal worden met gigantische financiële vorderingen, waardoor de katvanger op termijn levenslang onvermogend zal zijn. Katvangers worden daarom gezocht onder mensen die vaak verkeerdelijk denken dat zij niets meer te verliezen hebben.
Bij de katvangerij kent de katvanger in de regel niet de juiste identiteit va de opdrachtgever. Die wordt bereikt via anonieme mailboxen, soms via het darknet, via anonieme GSM toestellen, op vaste data en plaatsen. Geldtransfert gebeurt vaak cash in welk geval de katvanger, geldezel wordt genoemd, soms met bitcoins, vaak ook met Western Union.
Katvangers worden emotioneel, fysiek of psychologisch gechanteerd. Opdrachtgevers trachten in het bezit te zijn van compromitterende foto's of kennis. Vaak verplicht de opdrachtgever een katvanger een misdrijf te begaan en verzamelt de opdrachtgever niet alleen de opbrengsten van het misdrijf maar ook de bewijzen tegen de katvanger om deze verder onder druk te zetten.
Katvangerij wordt in de praktijk gebruikt ter verhulling van verschillende misdrijven waaronder: