Maximum rechtsplegingsvergoeding of tergend en roekeloos geding

Het toekennen van een verhoogde rechtsplegingsvergoeding kan gemotiveerd worden door een kennelijk onredelijke vordering met betrekking tot de wijze van procesvoering.

Het toekennen van een vordering wegens tergend en roekelooos geding, vereist een bijzonder opzet tot tergen en een roekeloos dus obezonnen handelen. Dit kan slaan op zowel de wijze van procesvoering als de procesvoering an sich. Dus zowel op het feit een proces in te stellen dan wel op de wijze waarop dit recht wordt uitgeoefend.

De rechtbank oordeelt dat indien de wetgever de bedoeling zou hebben met het “kennelijk onredelijk karakter van de situatie” een bestraffende werking te verlenen aan de bepaling van de rechtsplegingsvergoeding in haar omvang, de wetgever twee sancties tegelijk hanteert voor tergende en roekeloze procesvoering. Verweerder laat de twee sanctiemechanismen ook tegelijk gelden en schakelt de toekenningsvoorwaarden voor de beide sanctiemechanismen ook uitdrukkelijk gelijk.

De rechtbank ziet evenwel niet in hoe de schade die een partij lijdt uit onbehoorlijke procesvoering twee keer aanleiding zou kunnen geven tot een vergoedingsaanspraak. Het “kennelijk onredelijk karakter” waarvan sprake in art. 1022 Ger.W. kan dus geen betrekking hebben op het feit van de procesvoering – waarvoor immers de schadevergoedingsaanspraak op grond van tergend en roekeloos geding openstaat – maar wel en enkel op de wijze van de procesvoering. Het is immers de wijze van procesvoering die bijzondere – onredelijke – kosten van verdediging – voorwerp van de vordering op grond van art. 1022 Ger.W. – doet ontstaan (of niet).