Valsheidsprocedure in arbitrage

Anders dan voorheen wordt het valsheidsincident in een lopende arbitrage door de arbiters zelf beslecht conform art. 1700 Gerechtelijk wetboek en dit sinds 01/09/2013.

uittreksel uit het gerechtelijk wetboek

Art. 1700.

§ 1. De partijen kunnen de door het scheidsgerecht te volgen procedure overeenkomen.

§ 2. Bij afwezigheid van dergelijke overeenkomst, kan het scheidsgerecht, onder voorbehoud van de bepalingen van het zesde deel van dit Wetboek, de procedureregels bepalen die van toepassing zijn op de arbitrage, die het gepast acht.

§ 3. Tenzij de partijen anders overeengekomen zijn, oordeelt het scheidsgerecht vrij over de toelaatbaarheid van de bewijsmiddelen en hun bewijskracht.

§ 4. Het scheidsgerecht stelt de nodige onderzoeksmaatregelen, tenzij de partijen toelaten dat het daartoe een van zijn leden opdracht geeft.

Het kan ieder persoon verhoren. Dit verhoor vindt plaats zonder eedaflegging.

Indien een partij een bewijsmiddel in haar bezit heeft, kan het scheidsgerecht haar opleggen om dit voor te leggen op de wijze die het bepaalt en indien nodig op straffe van een dwangsom.

§ 5. Met uitzondering van vorderingen betreffende authentieke akten, heeft het scheidsgerecht de bevoegdheid om te beslissen over vorderingen tot schriftonderzoek en om te oordelen over de beweerde valsheid van documenten.

Voor vorderingen betreffende authentieke akten geeft het scheidsgerecht aan de partijen de gelegenheid om zich binnen een bepaalde termijn tot de rechtbank van eerste aanleg te wenden.

In het in het tweede lid bedoelde geval, worden de termijnen van de arbitrage geschorst tot aan de dag waarop de meest gerede partij de in kracht van gewijsde gegane beslissing in het tussengeschil aan het scheidsgerecht meedeelde.

Voor de arbirale procedures die opgestart werden voor 01/09/2013, diende de gewone rechtbank zich uit te spreken over het valsheidsincident. De alhier besproken procedure behandelt een arbitrale vordering ingesteld voor 01/09/2013.

De vraag naar de eventuele nietigheid en de daaruit volgende onontvankelijkheid van de vordering moet worden onderzocht op basis van de inleidingsakte, zoals overigens uit art. 702 en art. 896 Ger.W. naar evidentie volgt.

Met toepassing van art. 702 juncto art. 896, eerste lid Ger.W. moeten de middelen inzake valsheid nauwkeurig worden opgegeven. Art. 702 Ger.W. vermeldt de sanctie van de nietigheid.

Het eerste lid van art. 896 Ger.W. legt aan de eiser in de procedure tot valsheid op om met nauwkeurigheid de middelen van de beweerde valsheid op te geven, omdat men een vermenigvuldiging van vorderingen wil vermijden die met grote “lichtheid” worden ingeleid én omdat de rechter in de mogelijkheid moet worden gesteld de draagwijdte van de vordering te appreciëren en gebeurlijke onderzoeksmaatregelen te bevelen, zonder te diep te moeten graven